23 Nisan....Çokkk çocukluğuma döndürdün bugün beni :(

23 Nisan....
O gün çok keyifliydik biz SAAT 18:50'YE KADAR..

Sabah erkenden kalkıp stadyuma gittik 23 Nisan gösterilerini izlemeye.
Kızımı izlerken kendi çocukluğum geldi aklıma.
Sabahın köründe giydiğim o güzel kıyafetler, ponponlu çoraplar (nedense her 23 Nisan'da illa ki giyilirdi onlar)...
Babamın bana stadyumda , uçan balon, pamuk şeker aldığı...
Stadyumdaki gösteriler bittikten sonra , daha sonra da okuldaki gösteriye gittik.Ama okuldakine yetişmedik...
Okuldan sonra da alışveriş merkezine, çok istediği için, en sevdiği iki arkadaşını davet ettik oraya.
Onlarla birlikte yemek, dondurma, park, oyun derken, hadi herkes evine artık planları yaparken ayrılmak istemediler yine birbirlerinden.
Bu defa arkadaşları bizi evlerine akşam yemeğine davet etti.
Biz yemek hazırlarken eşlerimiz geldi.
Ve....
Eşim gelir gelmez, biraz önce dedemin vefat ettiği haberini verdiğinde, sanki hiç beklenmeyen bir durummuş gibi sadece "ciddi misin, gerçek mi ?" diye sordum.
Aslında "bekliyorduk" derler ya hani, öyleydi.
Çünkü 92! yaşına gelmişti ve son bir aydır iyice hastalanmıştı ve yataktan kalkamaz hale gelmişti.
Dün sonnn defa baktım yüzüne...
Dün bir ara herkes dışardayken odaya girdiğimde, o bomboş odanın fotoğraflarını çektim....
Ve duvarda asılı olan resmini....
Çocukluğumdaki, bütün ailenin toplandığı, amcalar, halalar ve torunların olduğuı o kalabalık bayram sabahlarındaki dedem geldi aklıma...
Biz küçükken oturduğu koltuğun altındaki tahta valizi gördüm dün, bizim içini çok merak edipte, bize içini hiç göstermediği...
O yoktu ya....
Benim bakmama engel olacak kimsede yoktu.
Belki bu yüzden, belki de izinsiz olacağı için...
İçimden hiç bakmak gelmedi...
  
O'ndan tek kalan hatıra bana yıllar önce vermiş olduğu çokkk eski bir radyo....Evimde....

Bu pazar günü O'nu görmeye gitmeyi aklımdan geçirirken , cenazesine gittim.

Kızımı her gördüğünde söylediği ilk şey; Elif dedim Be dedim, kız ben sana ne dedim" di.

İnsan kendi yakınına ölümü yakıştıramıyor hiç.
"Başınız sağolsun" kelimesini bir başkasına söylemek veya bir başkasından duymak çok acı.

Allah rahmet eylesin Dedecim...